Boćanje je veoma stara sportska igra koja se vekovima igra u mediteranskim zemljama i u primorju bivše Jugoslavije. Nalazi se u programu Mediteranskih igara još od njihovog početka 1997. godine. Ime boćanje je izvedeno iz latinske reči “bottia” što znači lopta. Ova sportska igra mogla bi se opisati kao specifična mediteranska igra boćama tj. kuglama na ravnoj površini.
Mnogo toga upućuje da je boćanje nastalo u Grčkoj, u Sparti. Etrurci su ga preneli Rimljanima, a oni u Italiju i u druge mediteranske i alpske zemlje. Takođe, kao moguće kolevke ovog sporta se pominju i stari Egipat i prostor današnje španske pokrajine Baskije. Izum boća pripisuje se Spartancu Timokreatesu (500 godina p.n.e.).
U početku, tereni za boćanje su bili seoski putevi, ravna nepripremljena zemljišta, neiskorišćeni ravni prostori. Takođe, često su uz ugostiteljske objekte izgrađivani boćarski tereni, sa jednom ili dve staze. Starinska verzija boćanja je podrazumevala upotrebu kamenih kugli koje su vremenom zamenile kugle od pečene gline, a zatim i drvene kugle. U današnje vreme se najčešće koriste sintetičke ili metalne, fabrički proizvedene kugle. Izostanak strogih pravila i minimalni neophodni uslovi za njegovo igranje sačuvali su tradiciju boćanja vekovima.
Teren za boćanje (boćalište, jog ili zog) je ravan zemljani teren, posut finim peskom dužine 10-30m i širine 2,5-4m. Uzdužne i poprečne linije igrališta su označene linijama. Iza poprečnih granica igrališta obično se stavlja ograda za zaustavljanje kugli (boća). U nekim zemljama, npr. U Engleskoj, Kanadi i Australiji, igra se, prema posebnim pravilima, na travnatim terenima.
Kugle (boće) mogu biti od punog drveta, plastike ili metala. Za sportska takmičenja u boćanju upotrebljavaju se isključivo šuplje kugle od čelika. Maksimalna masa kugle je 1.400g, prečnika od 90 do 110mm. Prečnik je stalan, ali obično se izrađuje tako da može stati u šaku. Bulin ili bula je najmanja kugla koja se koristi u igri, istog oblika i građe samo znatno manjeg prečnika (27-33mm). U klasičnim disciplinama uglavnom je crvene boje, dok je u tehničkim disciplinama najčešće bela. Ta posebna kugla predstavlja cilj prema kojem se boće tj. kugle kotrljaju.
Cilj igre je dobaciti boću što bliže bulinu, a za svaku boću koja mu se najviše približi igrač/ekipa čija je to boća dobija 1 poen ili punat. Pobednik igre je onaj igrač/ekipa koja prva sakupi 12 ili 13 punata.
Takmičenje može biti pojedinačno (jedan protiv jednog) sa tri ili četiri kugle po igraču, parovima (dva protiv dva) sa po tri kugle po igraču ili ekipno (četiri protiv četiri) sa po dve kugle po igraču. U svakom paru ili ekipi jedan igrač je kapiten ekipe. On određuje redosled bacanja, taktiku igre i kontroliše merenje.
